"Ucieczka" Ewa Sitarek

Dawno nie dodawałam tutaj książek  polskich autorów. Mam do nich uraz jest tylko jedna autorka polska, którą uwielbiam, a jest to Dorota Terakowska. W dzisiejszej recenzji mam dwa was książkę Ewy Sitarek  "Ucieczka".

• Tytuł:Ucieczka

• Autor: Ewa Sitarek
• Wydawnictwo: Printex
• Liczba stron: 160
• Data wydania: 17 grudnia 2014 

Czy rozwód rodziców naprawdę może być taki straszny?

Życie czternastoletniej Igi zmienia się o 180 stopni gdy jej rodzice się rozwodzą. Wśród koleżanek dziewczyna zaczyna się czuć coraz bardziej obco. Nawiązuje przyjaźń z Karoliną, na którą wcześniej nie zwracała uwagi. Rodzice Karoliny są od dawna rozwiedzeni. Iga potrzebuje wytchnienia. Rodzice nie chcą z nią ani z jej bratem normalnie porozmawiać. Rodzeństwo czuję się odtrącone przez rodziców i robi wszystko, żeby zwrócili na nich uwagę, zajęli się przez chwilę nimi, porozmawiali. Nagły, emocjonalny splot dalszych wydarzeń doprowadza Igę do decyzji ucieczki z domu i wyjazdu na wieś z bratem do mamy Karoliny. Poznaje tam Jarka, który zaczyna interesować się Igą tak samo jak ona nim. Ich znajomość trafia na wiele przeszkód.

Książka nie była zła. Myślałam, że ta powieść będzie o rozkapryszonej dziewczynie, która raz nie dostała tego co chciała. Myliłam się. U Igi wraz z rozwodem rodziców zmienia się wszystko. Relacje z przyjaciółkami, z bratem, a także z rodzicami. Zdobywa nowych przyjaciół. Książka ta pomogła mi zrozumieć co przeżywa moja rówieśniczka gdy jej rodzice się rozwodzą. Nigdy nie miałam takiej sytuacji i mam nadzieje, że nie będę mieć. Zdenerwowało mnie to, że w tej książce znalazł się słabo zakreślony wątek miłosny. Skoro już autorka go tam umieściła to powinna chociaż pokazać więcej relacji pomiędzy Jarkiem, a Igą. Więcej było opisanych rozmyślań Igi na temat ich relacji niż takich szczerych rozmów z Jarkiem. Nie podobało mi się także to, że bohaterka była ogarnięta swoimi problemami, zapominając, że inny też je mają. Gdy z kimś rozmawiała liczyły się dla niej własne korzyści. Mimo, że nie była zadufana w sobie to była pogrążona w swoich sprawach czasami zapominając o tym, że ktoś chciałby jej się wyżalić. Kolejnym minusem jest okładka. Rzadko wspominam w recenzjach o okładkach książek, ponieważ uważam to za niekonieczne, ale tu muszę coś napisać. Na jednym z blogów, które obserwuje już nie pamiętam, który to był,pojawił się post z podobnymi okładkami i właśnie tam dowiedziałam się, że tą okładkę mają dwie inne książki. Bardzo mnie to zdenerwowało, ponieważ nie lubię gdy ktoś wybiera drogę na skróty. Dlatego od razu ta książka była dla mnie na straconej pozycji. Mimo tak wielu minusów ta książka pokazała mi rozwód oczami nastolatki, ona chciała zrobić wszystko, żeby dowiedzieć się dlaczego tak się stało. Jednak rodzice jej na to nie pozwalali. Chciała zwrócić ich uwagę, uciekła. Wydaje mi się, że właśnie ta ucieczka otworzyła oczy rodzicom. Mimo, że oni dalej byli zdecydowani na rozwód to zaczęli traktować dzieci inaczej. Wniosek z tego taki, że czasem warto się poświęcić dla dobra rodziny. Warto pokazać swoje stanowisko, zmienić coś. Jednak ta książka miała u mnie wiele minusów. Nie polecam wam tej książki. Nie podobała mi się  i dalej jestem zrażona do teraźniejszej polskiej literatury. Chyba teraz zabiorę się za czytanie dawnej, polskiej literatury, może ona przekona mnie do polskich autorów. Podsumowując książkę oceniam na dwie gwiazdki. Nie polecam wam jej aczkolwiek jeśli chcecie zaznajomić się z takimi sprawami jak rozwód możecie po nią sięgnąć.

 "- No wiesz, bo skoro z tatą ich już nie łączy uczucie, to logiczny wniosek, że dziecko, które ma z tatą też mogło jej zobojętnieć.
- No i...?
- Powiedziała, że nie kocha się kogoś dlatego, że jest córką czy synem tego czy tamtego, tylko za to, że jest i już. Niezależnie od wszystkiego."

 " Jak to w końcu jest? Dlaczego ma poczucie, że jest coraz bardziej zagubiona i coraz mniej się rozeznaje w swoich uczuciach? Przecież to idiotyczne tak zaskakiwać samą siebie."

" Może to muzyka sprawia, że łatwiej się rozpoznaje melodie czyjegoś i własnego serca?" 

Lubicie dzisiejszą, polską literaturę?