"Papierowe Miasta" John Green

Książkę tę przeczytałam już rok temu, ale z racji tego, że uwielbiam twórczość Johna Greena postanowiłam sobie ją odświeżyć. Zapraszam na recenzje błyskotliwej, zabawnej i poruszającej powieści.

Tytuł: Papierowe Miasta

Autor: John Green

Seria: Myślnik

Wydawnictwo: Bukowy Las

Liczba stron: 400

Data wydania: 15 lipca 2015

W poszukiwaniu swojego ja

Quentin Jacobsen od zawsze jest zakochany we wspaniałej, zbuntowanej koleżance z sąsiedztwa–Margo Roth Spiegelman. W dzieciństwie przeżyli razem coś strasznego. Teraz nastolatkowie chodzą do tego samego liceum lecz są kompletnie od siebie oddaleni. Pewnego wieczoru w przewidywalne, nudne życie chłopaka wkracza Margo w stroju nindży i wciąga go w przygodę, której sam się nie spodziewał. Po czym znika. Q wyrusza na poszukiwanie dziewczyny, która go fascynuję, idąc tropem skomplikowanych wskazówek, jakie dziewczyna zostawiła tylko dla niego. Żeby ją odnaleźć, musi pokonać setki kilometrów. Po drodze przekonuje się na własnej skórze, ze ludzie są w rzeczywistości zupełnie inni, niż sądzimy.

 Papierowy chłopiec

Quentin to zwykły chłopak niczym się nie wyróżniający. Jego życie i plany na przyszłość są takie jak większości z nas. Według mnie był on egoistyczną postacią nie zwracającą uwagi na uczucia innych osób. Uważam, że stało się to właśnie po tym kiedy Margo zniknęła. Tak mu zależało na dziewczynie, że nie myślał o swoich przyjaciołach tylko o tym, żeby ją odnaleźć. Nie przeszkadzało mi to i myślę, że autor celowo upozorował Q na chwilowego egoistę. 

Papierowa dziewczynka

Margo Roth Spiegelman jest o wiele ciekawszą i barwniejszą postacią. Tajemnicza, mądra dziewczyna. Wszyscy ją znają i kochają. Jest najpopularniejszą dziewczyną w szkole. Wszyscy przyzwyczajeni są do zniknięć Margo. Mnie ta postać bardzo zaintrygowała.

 "(...) czasami nasze wyobrażenie drugiej osoby niewiele ma wspólnego z tym, kim ona naprawdę jest." 

Książka 

Podobała mi się. John Green i J.K Rowling są moimi ulubionymi autorami. Oczywiście według mnie najlepszą książką Greena jest "Gwiazd naszych wina", ale ta powieść także jest pełna mądrych myśli i sentencji, które mogłabym czytać i czytać...

Książka nie jest ani trochę schematyczna i nie jesteśmy w stanie przewidzieć końca. Byłam bardzo zdziwiona tego zakończenia, ale dało mi też dużo do myślenia. Każde wskazówki, które Margo zostawiało prowadziły przyjaciół coraz bliżej do niej. Powieść nie ma dla mnie jakikolwiek minusów. Może takim malusieńkim minusem jest to, że poszukiwanie Margo trochę się dłużyło, ale to jest naprawdę kropla w morzu. Green porusza problemy nastolatków z całkiem innej strony.

Ludzie nie są tacy jak myślimy

Wszyscy mamy jakieś wyobrażenie o drugim człowieku. Wydaje się nam, że wiemy o nim wszystko podczas gdy nie wiemy o nim nic. Przez to gdy ten człowiek bardziej się przy nas otwiera i pokazuje więcej siebie jesteśmy  rozczarowani bo nie takiego go sobie wyobrażaliśmy. Green uczy nas, że w życiu nigdy nie ominiemy rozczarowania , one są na porządku dziennym.

  " -Oto,co nie jest w tym piękne:stąd nie możesz zobaczyć rdzy ani popękanej farby,ani całej reszty,ale możesz stwierdzić,jakie to miejsce jest naprawdę.Możesz się przekonać,jakie to wszystko jest sztuczne.Nie jest nawet na tyle trwałe,by je nazwać miastem z plastiku.To papierowe miasto.Mówię ci,tylko popatrz,Q: popatrz na te wszystkie ślepe zaułki,ulice,które zawracają same na siebie,wszystkie te domy wybudowane po to,by się rozpaść.Na wszystkich tych papierowych ludzi mieszkających w swych papierowych domkach i wypalających swoją przyszłość,byle tylko siedzieć w cieple.Na wszystkie te papierowe dzieciaki pijące piwo,które kupił im jakiś menel w papierowym całodobowym.Każdy opętany jest manią posiadania przedmiotów.Cienkich jak papier i jak papier kruchych.No i wszyscy ci ludzie.Mieszkam tu osiemnaście lat i ani razu w swoim życiu nie spotkałam kogoś,komu zależałoby na czymkolwiek istotnym." 

Podsumowując

Książka jest bardzo ciekawa, na mnie zrobiła pozytywne wrażenie. Tym, którzy nie czytali serdecznie polecam! Ode mnie dostaje 4 gwiazdki. A dlaczego? Mimo, że opowiada o czymś całkiem kompletnie innym nie mogę przestać porównywać jej do "Gwiazd naszych wina". 

A jeśli zatęsknicie za mną, szukajcie mnie pod podeszwą buta. [Whitman]









 Co myślicie na temat tej książki?
Lubicie twórczość Johna Greena?