"Złoto głupców" Philippa Gregory

Myślałam, że to ostatni tom, a jednak się myliłam. Z tego co autorka pisze ma zamiar napisać następną część. Jednak wydaje mi się, że już po nią nie sięgnę. Zapraszam na recenzje.

• Tytuł: Złoto głupców
• Autor: Philippa Gregory
• Cykl: Zakon Ciemności (tom 3)
• Wydawnictwo: Egmont Polska
• Liczba stron: 344

• Data wydania: 10 września 2014

Upojona karnawałem Wenecja,

Tajemnica Kamienia Filozoficznego,

Wielkie niebezpieczeństwo i miłość,

która trwa wiecznie.

Luca, Freize, Izolda i Iszrak trafiają do tętniącej karnawałową zabawą Wenecji. Luca razem z młodymi podróżnikami dostał za zadanie zbadanie sprawy fałszerstwa złotych monet, nobli. W trakcie dochodzenia poznają dwoje alchemików, którzy także mają swojego pana. Najprawdopodobniej posiadają oni kamień filozoficzny. Z biegiem czasu na jaw zaczynają wychodzić kolejne niewiarygodne, a czasem przerażające sekrety.

Absurd, absurd i jeszcze raz absurd. Co to w ogóle jest? Książka wzbudziła we mnie wiele emocji. Niestety tych negatywnych. Naprawdę w trakcie czytania tej historii wychodziły na jaw bardzo przerażające fakty, które w pewnym momencie mnie obrzydziły. Co to w ogóle za pomysł. Autorka naprawdę zaszalała. Mi to nie przypadło do gustu. Opowiadanie tym razem jest osadzone w Wenecji, która w tych czasach była miejscem rozpusty. Za to książce należy się plus, ponieważ wprowadziła mnie ona w atmosferę karnawału i całej Wenecji. Pomysł był dobry, ale kompletnie nie wypalony. Jeśli chodzi o wątek z tymi pieniędzmi też był niczego sobie, ale niektórych rzeczy po prostu nie rozumiałam i trudno było mi się na nich skupić. Nie interesuje się za bardzo wartością pieniądza itp dlatego właśnie nie rozumiałam większości rzeczy związanych z tym tematem. Aczkolwiek był on bardzo ciekawy. Jeśli chodzi o wątek miłosny. Nie występował on na pierwszym planie, ale był, chociaż zadziwiał mnie w niektórych momentach. Nic nie jest takie oczywiste jak się wydawało. Gdy patrzę na stronę lubimyczytac.pl wiele osób bardzo dobrze oceniało tą książkę. Ja mam do niej kilka zarzutów, które opisałam powyżej. Bardzo ciężko szło mi czytanie tego tomu, w niektórych momentach przynudzał,a w niektórych naprawdę moje zainteresowanie wzrastało. W całości powieść jakoś mnie nie porwała, chociaż były takie momenty, w którzy nie mogłam oderwać się od książki, ale można je zliczyć na palcach. Książka opowiada o ludzkich słabościach, które potrafią omamić nawet najlepszego człowieka na ziemi. Każdy z nas ma jakieś słabości, ale trzeba z nimi walczyć, ponieważ na tym polega życie. Wiadomo jesteśmy tylko ludźmi i możemy upaść, ale zawsze należy powstać.

Podsumowując skończyłam już z książkami Philippy Gregory. Pokazała mi ona, że historyczne książki mogą być ciekawe i nie trzeba od razu spisywać ich na porażkę. Lubię uczyć się historii, ale nie lubiłam powieści historycznych ta seria mnie do niej przekonała. Ten tom nie jest taki zły, ale też nie jest dobry. Dlatego książce daje trzy gwiazdki. 

"Często zwycięstwo nie ma smaku zwycięstwa"

Czytaliście? A może macie zamiar przeczytać?