"Najlepszy powód by żyć" Augusta Docher

Okładka tej książki przypomina tą od "Gwiazd Naszych Wina" lecz według mnie jest to całkiem odrębna powieść, która ma mało wspólne z książką Greena.  Zapraszam na przedpremierową recenzje "Najlepszy powód by żyć" Augusty Docher.

"- Musisz przestać o tym myśleć. To jej walka nie twoja." 

Wszystko trwało ułamek sekundy. Błysk ognia i nagle jestem w ognistej kuli. Dociera do mnie, że się palę. Jestem żywą ludzką pochodnią.

Dominika budzi się po kilku dniach w szpitalu. Wie, że to był wypadek, a ukochany ojciec wcale nie chciał jej zabić. Teraz kiedy on jest w więzieniu, Dominika walczy o życie. Choć właściwie to inni walczą za nią- ona się poddała. 
Lecz to co miało być końcem okazuje się początkiem...
Na jej drodze pojawia się ambitny młody lekarz, który dostrzega w nie więcej niż tylko pacjentkę. Jego brat Marcel- czarna owca rodziny zainteresuje się Dominiką i zamierza uleczyć jej duszę.

"[...] Bo tak jest gdy kogoś kochasz to po całości. Nie w częściach. Rozumiesz?" 

Powieść podzielona jest na dwie części: Przedtem gdzie ukazane mamy życie Dominiki przed wypadkiem, a także sam opis jakże straszliwego incydentu. Teraz opisuje wydarzenia, które dzieją się po wypadku. W książce mamy również podział perspektyw. Raz historie opisuje Dominika, a raz Marcel. Możemy dowiedzieć się czegoś więcej o tym jakie odczucia mają główni bohaterzy.  


"- To jakieś wyzwanie? – Mruży oczy.
- Nie. To moje życie – odpowiadam."

Miłość to chyba najbardziej już rozwałkowywany temat. Z natury jestem osobą, która uwielbia takie wątki, ale już powoli zaczyna brzydnąć mi ciągłe wałkowanie tego samego. Jeśli chodzi o "Najlepszy powód by żyć" muszę przyznać pomysł z tego typu wypadkiem był strzałem w dziesiątkę. To co przeżyła ta dziewczyna było naprawdę traumatyczne i straszne. Jeśli chodzi o wątek miłosny to on gra w tej powieści największą rolę. Lecz nie jest to jakiś bardzo oklepany temat. Zły chłopak zakochuje się w dobrej dziewczynie, ale to on ma za zadanie jej pomóc. To mi się bardzo spodobało, ponieważ jest to całkiem inne przedstawienie miłości w takiej sytuacji. Są to na pewno ogromne plusy tej książki. Jednak pojawiły się aspekty, który nie przypadły mi za bardzo do gustu. Na pewno była to postać Marcela, ale o tym później. Książka trochę mi się ciągnęła. Nie jest to typ książki, w której będziecie siedzieć jak na szpilkach nie mogąc się doczekać co wydarzy się dalej. Przynajmniej tak było ze mną. Spokojnie mogłam przerwać czytanie i robić coś innego zapominając o lekturze. Pojawiało się także dużo wulgaryzmów, przedmiotowe traktowanie ludzi, a także dużo takich erotycznych sytuacji. Bardzo mi to przeszkadzało podczas czytania książki.

"Ludzie niepotrzebnie boją się śmierci. Jeśli Bóg istnieje, pójdziemy do nieba, chyba że byliśmy naprawdę wstrętni i źli, wtedy do piekła, ale przecież jest czyściec! A jeśli Bóg nie istnieje, to jeszcze lepiej. Po prostu nas nie ma, a jak nas nie ma, to nie wiemy, że kiedyś byliśmy. Czyż to nie piękne? Zawsze jest jakieś dobre wyjście."

Główna bohaterka była jakby wypruta z emocji. Nie przeszkadzało mi to i chyba właśnie dzięki temu książka zachęca, żeby dowiedzieć się czy tak będzie do końca. Autorka nie oszczędziła Dominiki. Jej życie było wręcz tragiczne. Nie dziwię się, że nie chciała już nic czuć.
Marcel to chyba jedna z najgorszych postaci męskich. Nie dość, że zachowywał się po prostu chamsko, do tego jego sposób wyrażania się był taki...za pewny siebie, jego żarty były dla mnie po prostu niesmaczne. Wieczny dzieciak. Bardzo mnie irytował. Mimo, że w niektórych rzeczach był bardzo prawdziwy i kochany, nie zdobył mojego serca.

  " Kochanieńki, zakochasz się w syrence."

Książka ukazuje życie osoby po ciężkim wypadku. Wypadku, za którego winę ponosi ukochana osoba. Nie wyobrażam sobie bólu jaki mogła czuć Dominika. Tego fizycznego jak i psychicznego. Była nastolatką, a wiadomo w tym wieku wygląd jest jedną z najważniejszych rzeczy. Najgorsze jest to, że może to spotkać każdego z nas, a wtedy tylko miłość nas uratuje. Powieść pokazuje, że osoba, która przeżyła coś tak strasznego i wciąż odczuwa tego skutki, całkiem inaczej odbiera życie. Nie skupia się na przyziemnych rzeczach. 


"- Nie sposób skąpić kolejnych szans, gdy kogoś kochasz. I choć rozsądek podpowiada, że to głupie, że będziesz cierpieć, że znów spotka cie rozczarowanie, póki kogoś kochasz, twoje serce nie potrafi skapitulować – wyznaje łagodnie."

Powieść polecam osobom, które lubią czytać romanse. Myślę, że taka pozycja spodoba się również czytelnikom, którzy potrzebują przeczytać coś bardziej życiowego. Nie jest to lekka książka. Jest dojrzała, ale zarazem ckliwa. Książka ma w sobie plusy jak i minusy. Uważam ją za takiego dobrego średniaka. 

Za książkę dziękuje wydawnictwu Znak Literanova!

📘 📘📘/📘📘📘📘📘