"Człowiek, który widział więcej" Eric-Emmanuel Schmitt

Na początku tego posta chciałam was bardzo przeprosić za moją nieobecność, ale jak większości z was również i mi szkoła zabiera dużo czasu. Mam nadzieje, że już nigdy nie będę miała aż takiego odstępu w pisaniu i czytaniu. Teraz przejdźmy do tematu posta czyli książki pt: "Człowiek, który widział więcej".
 Eric-Emmanuel Schmitt to jeden z moich ulubionych autorów. Myślałam, że pisze tylko krótkie, moralne opowiastki (oczywiście mistrzowskie),a tu proszę w tym roku ukazała się długa historia. Coś z czego do tej pory go nie znałam. 

"-Właśnie! Alkohol burzy zapory, które wznosimy podczas swojej świadomej egzystencji. Wnioskuję z tego, że ja muszę walczyć z nostalgią, melancholią, rozczarowaniem, ponieważ objawiają się one pod wpływem upojenia. Ludzie, którzy upijają się na wesoło, walczą ze swoim zapałem i wielkodusznością w ciągu dnia, prawda?" 

Augustin Trolliet przeżył atak terrorystyczny. Niewiele pamięta z momentu wybuchu. Huk, błysk. Chwilę potem gorąca fala powietrza, która podrzuca w niebo nawet najcięższe przedmioty. Augustin widział sprawcę. Widział też osobę, która mu towarzyszyła. Od dziecka ukrywa swój dar. Widzi więcej. Widzi tych, którzy odeszli. Czy jego zdolność pozwoli zapobiec kolejnemu nieszczęściu? 

"- Prawdziwa modlitwa nie formułuje błagania, lecz podziękowanie."

 Od dawna nie czytałam książki gdzie by nie było wątku miłosnego. Wielki plus za to dla Schmitta, on nigdy nie tworzy czegoś już dawno odgrzanego, tylko pokazuje nam całkiem inną stronę jego twórczości. Uwielbiam czytać książki z wątkami miłosnymi, ale na rynku czytelniczym jest tego za dużo. Autor poruszył zupełnie coś innego. Historia opisana jest z perspektywy Augustina, na końcu pojawiają się listy, które tworzą dopełnienie całej opowieści. 

"- Nieważne. Koniecznie trzeba mieć ojca, żeby dorosnąć."

- Wystarczy jedzenie."

 Autor w książce porusza bardzo trudne tematy. Ataki terrorystyczne, które spowodowane są wiarą w Boga. Islam. Także samą wiarę. Nie raz musiałam czytać stronę po kilka razy i głęboko się nad tym zastanowić.  Książka nie zmieniła moich poglądów, ale otworzyła mi oczy na niektóre sprawy. Jest to na pewno coś poważnego, nie lekkiego, ale naprawdę warto przeczytać. Można diametralnie zmienić poglądy na wszystko. A myślałam, że nie da się już wpaść na nic tak genialnego. Powieść wymaga od nas głębszego zastanowienia się nad naszymi poglądami i życiem. Poddaje wątpliwością w to co wierzymy. Obwinia samego Boga o to co dzieje się na świecie. Ale czy tak nie jest? Bóg też jest winny. Opowieść idealnie wpisuje się w czasy,w których żyjemy. Teraz coraz więcej osób się radykalizuje. Książka nie odpowiada na pytania jak tego uniknąć tylko po jej przeczytaniu rodzi się w nas jeszcze więcej pytań. Nie jest to jakikolwiek minus. Nigdy nie uzyskamy odpowiedzi na większość z naszych pytań. 

Jednak z tą lekturą nie było tak do końca kolorowo. Nie podobały mi się zbyt szczegółowe wstawki z  życia Augustina. Według mnie po prostu za dużo było opisywane co wywołało we mnie lekkie obrzydzenie. 

"- Wiara absolutnie nie bierze się z inteligencji, lecz z woli. Nie stanowi sposobu poznawania świata, lecz zaangażowania się w świat."

Jeśli chodzi o bohaterów to nigdy nie spotkałam się z czymś takim, żeby autor był bohaterem swojej książki. Oczywiście jest mnóstwo takich, ale w  powieści "Człowiek, który widział więcej" Schmitt przedstawił się z całkiem innej strony, on nie redagował historii, on w niej był. 
Jeśli chodzi o Augustina okazuje się on bardzo tajemniczą postacią. Niby on prowadzi całą historie, ale nigdy nie spodziewałam się, że może tyle ukrywać. Chcemy dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Czytelnik myśli, że Augustin opowiedział wszystko. Jednak na końcu otrzymujemy zwrot akcji, którego, przynajmniej ja się nie spodziewałam. Mimo, że tyle razy bohater poddawał tę kwestię wątpliwością. 
Wszystkie postacie bardzo mi się spodobały, każda miała w sobie coś specyficznego. Bóg również został przedstawiony w bardzo ciekawy sposób.

  "Człowiek sprawia mi ból."

Tę książkę można interpretować na różne sposoby. Pokazuje ona do czego ludzie mogą się posunąć, zakrywając się wiarą. Widzimy to co się dzieje na świecie z perspektywy ofiary i terrorysty. Powieść nie odpowiada na pytanie: Dlaczego ludzie zabijają? Tego nigdy się nie dowiemy. Po przeczytaniu książki miałam dużo pytań, na które pewnie nie znajdę odpowiedzi, ponieważ każdy człowiek myśli o sprawie wiary, islamu, terrorystów całkiem coś innego.  Odkrywa Koran, Stary Testament, Nowy Testament. Przedstawia Boga jako winowajce, wyzwoliciela, pisarza. Nikt nie jest jednolity. 

 "Z domami jest jak z ludźmi - nie wybiera się tej czy tego, kogo się kocha. Ulega się. Gdy szuka się powodów, żeby kochać, już się nie kocha”."

Mnie książka się bardzo spodobała. Pojawił się tylko jeden minus, o którym pisałam wyżej. Za dużo pisania o rzeczach, o których nie chciałam wiedzieć. Bez tego mogę nazwać tę książkę świetną, a nawet genialną. 
Powieść warto przeczytać choćby z uwagi na samego pisarza, ale oprócz samego nazwiska na okładce wypełniona jest naprawdę ciekawą historią, która skłania do refleksji. Refleksji nad swoim postępowaniem, nad swoim życiem. 

📘📘📘📘/📘📘📘📘📘 

 

Za możliwość przeczytania książki dziękuje wydawnictwu Znak :D 

 
Chciałabym was poinformować jeszcze o tym, że założyłam takiego czytelniczego instagrama. Założyłam go po to, żeby był takim dopełnieniem mojego bloga także serdecznie was na niego zapraszam  weruczyta :)  
Znajdziecie go również w stronach mojego bloga.