"Córka pedofila" Ewa Pirce

Kontrowersyjny tytuł, tak samo jak historia ukazana w książce. Jestem osobą, która przeważnie wczytuje się w takie delikatne, pełne przesłania książki. Ta pozycja jest brutalna i prawdziwa, bo niestety takie rzeczy ciągle się dzieją. Straszna  rzeczywistość.

 

 "Bać powinniśmy się jedynie ludzi, bo to oni stanowią przyczynę wszelkiego zła, od nich wszystko się zaczyna i oni potrafią zniszczyć, zabić i pozbawić drugiego człowieka siebie. To ludzie są największymi potworami żyjącymi na Ziemi i chyba tak pozostanie."

Lex wychowuje samotnie ojciec, ponieważ jej matka ją zostawiła. Ojciec traktuję ją okropnie. Nastolatka żyję w patologii, a jedyną rzeczą o jakiej marzy jest śmierć. Pewnego dnia na swojej drodze spotyka dwóch cudownych mężczyzn, którzy od tej chwili stoją za nią murem i zamierzają zmienić jej nastawienie do życia.  Lex to nastolatka jaką możesz znać, dziewczyna inna niż wszystkie, naznaczona tym co przeżyła. 

"Lepiej poznać ogrom uczuć, jakie oferuje nam życie, niż znać tylko smutek.- Kącik jego pulchnych ust uniósł się nieznacznie."

Na pewno wszyscy zwróciliście uwagę na ten tytuł. Sam tytuł sprawia, że chcemy dowiedzieć się o co w tej książce chodzi i jak wygląda życie córki pedofila. Okładka bardzo mi się podoba, sama w sobie wzbudza jakąś taką ciekawość i niepokój. Historię poznajemy z perspektywy Lex, a więc możemy się dowiedzieć co myśli, co robi ofiara w tak strasznych momentach, które przeżywa. W tej książce nie brak brutalnych scen i przekleństw. Jest zbiorem najgorszych zachowań ludzkich jakie mogą być. Ale czy nie tak dzieje się w niektórych domach? Niestety tak jest, a czasami nawet o tym nie wiemy bo ofiara boi się przyznać.

"Jakiś czas temu zauważyłam, że im starszy był człowiek, tym bardziej kolor jego oczu stawał się mglisty. Tak, jakby z wiekiem tracili swój blask, swoją wyrazistość. Czas nie tylko nie leczył ran. On także niszczył."

To nie jest spokojna opowieść. Z każdej strony jesteśmy bombardowani mnóstwem wydarzeń. Cały czas coś się dzieje. Akcja rzadko kiedy zwalniała. Książka jest bardzo emocjonująca i tak jak pisałam wyżej, brutalna. To nie jest zabawna książka, śmierć jak i niszczenie siebie gra w niej główną rolę. Absolutnie nie demoralizuje. Pokazuje co dzieje się z człowiekiem gdy jest strasznie traktowany, wykorzystywany i jak często taka osoba potrzebuje pomocy mimo, że udaje, że wszystko jest w porządku. Na początku nie byłam do tej książki przekonana. Wydawała mi się pustą opowieścią chyba przez to, że się tak źle do niej nastawiłam. Wydawało mi się, że autorka chce, w pewien sposób umieścić w książce całe zło tego świata. Jednak teraz podczas pisania tej recenzji zrozumiałam, że tak nie jest. Gdy już w pełni wciągnęłam się w tę historię, naprawdę mi się spodobała, każde słowo, każde wydarzenie miało jakiś sens. Obiecuje wam w książce do ostatniej strony coś się dzieje, jesteśmy zawalani coraz to nowa ilością wydarzeń, które są straszne i nie do wyobrażenia tego, że tak ludzie mogą postępować. Jednak nie przeraźcie się w książce nie ma ciągle takiego depresyjnego nastroju. Są piękne momenty, ważne dla głównej bohaterki. Powieść nie jest pisana jakimś wyszukanym językiem wręcz przeciwnie, ale wydaje mi się, że większość z nas właśnie tak czasami się odzywa. Książka ukazuje czystą prawdę naszego środowiska.   

"Jutro może nie zdarzyć się nigdy. Słońce może nie wzejść,a serce przestać bić."

Wydawałoby się, że ofiary przemocy powinny być ciche, skromne, powinny bać się dotyku. Z Lex było wręcz przeciwnie. Miała dość wybuchowy charakter, umiała postawić na swoim, a mimo to nie umiała nikomu powiedzieć o tym co dzieje się w jej domu. Mimo, że tyle razy jej ojciec stosował wobec niej przemoc, ona za każdym razem próbowała mu się postawić mimo tego, że wiedziała jak to się skończy. Przed innymi ludźmi Lex zakładała maskę była obojętna, wredna, z niewyparzonym językiem. Nie pokazywała tego co naprawdę w niej siedziało. Może dlatego, że wyżywała się na swoim ciele. Było jej obojętne czy umrze czy nie. Właśnie to przerażało mnie w tej postaci. Niczego się nie bała, ponieważ na niczym jej nie zależało.

Henry i James bardzo się od siebie różnili. 

Henry był pulchnym rudzielcem, z którym normalnie Lex nigdy by się nie zadawała, ale jego opór i to, że dla Lex zrobiłby wszystko sprawiło, że dziewczyna bardzo go pokochała jako prawdziwego przyjaciela. 

Za to James był typowym ideałem faceta w książkach. Mi nie przypadł do gustu, był dla mnie po prostu taki neutralny.

"To prawda, że jeśli człowiek jest na krawędzi, zawsze zwróci się do Boga, jaki by on nie był. Każdy, czy to niewierzący, czy wierzący, będzie krzyczał „Boże, pomóż!”, będzie żebrał o cud, nawet jeśli jest to tylko mrzonka i złudna nadzieja… Bo jeśli nie ma już nic, cóż innego nam pozostaje…?"

Książka pokazuje, że ofiara przemocy nie zawsze mówi o tym co się dzieje. Czasami nawet stara udawać się bardzo pewną osobę, a potem odreagowuje w brutalny sposób. Nie zawsze osoba, która została pokrzywdzona nie będzie lubiła dotyku. Będzie wręcz potrzebowała, po to, żeby zobaczyć czy jest komuś potrzebna. Jest jeszcze coś co bardzo mnie zainteresowało w tej książce, a mianowicie uraza do słowa przepraszam. To tak strasznie, że ktoś używa tych słów, a i tak potem robi to samo. Słowa mają znaczenie. Szczególnie dla osób, które zostały strasznie pokrzywdzone. Myślimy, że jak ktoś użyje tych słów to oznaczała, że się zmienił. Niestety. Ludzie lubią wykorzystywać takie słowa. Aż przypomniał mi się cytat z Gwiazd Naszych Wina "Czasami ludzie nie rozumieją wagi obietnic, gdy je składają."

 "Czy życie aby na pewno jest darem? Bo jak żyć, skoro twoim jedynym towarzyszem jest samotność…? A ona z kolei podpowiada ci nieustannie, by skończyć tę udrękę."

Na początku książka wydawała mi się taka bez sensu. W miarę czytania coraz bardziej się do niej przekonywałam i w efekcie końcowym bardzo mi się spodobała. Może nie sprawiła, że bez przerwy płakałam, ale na pewno wzbudziła we mnie mnóstwo emocji. Książka nie jet łatwa i przyjemna. Jest trudna i prawdziwa, ale właśnie takie jest życie. Powieść na pewno jest ciekawa i według mnie godna przeczytania. Nie ma innej opcji, dla mnie zdecydowanie jest na najwyższą ocenę. 

📘📘📘📘📘/📘📘📘📘📘
 

 

Za możliwość przeczytania książki dziękuje wydawnictwu Wieża Czarnoksiężnika :D