"Silver. Pierwsza księga snów" Kerstin Gier

O tej książce było dość głośno w blogsferze. Bardzo chciałam ją przeczytać choć praktycznie nie wiedziałam o czym jest. Możecie sobie wyobrazić mój wyraz twarzy gdy zobaczyłam ją w bibliotece :) I oto mam całą trylogię snów. 

    💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤💤

"Nigdzie nie można poznać człowieka lepiej niż w jego własnych snach i nigdzie nie można dowiedzieć się więcej o jego słabościach i tajemnicach."

Liv zawsze przywiązywała dużą wagę do snów. A odkąd zamieszkała w Londynie, znalazły się w centrum jej zainteresowań. Ostatnio sny Liv stały się bardzo dziwne. A szczególnie ten gdzie pojawia się czterech chłopaków, łacińskie inkantacje, dziwny rytuał w środku nocy. Dziewczyna zna tych chłopaków z nowej szkoły- i co dziwne, zawsze gdy spotykają się na jawie, oni wiedzą o niej więcej, niż powinni...

 "Twój dom jest tam, gdzie twoje książki."

Sama okładka bardzo zachęciła mnie do przeczytania tej książki. Jest cudowna. Zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenia. Historie poznajemy z perspektywy Liv, co okazało się bardzo dobrym posunięciem. Uwielbiam gdy książki są prowadzone narracją pierwszoosobową. 

"Kto się długo zastanawia nad jednym krokiem, ten przez całe życie stoi na jednej nodze."

Powieść porusza wiele wątków. Z jednej strony poznajemy nastoletnie życie Liv i sprawę z niezwykłymi snami. Pojawia się również wątek rodziny dziewczyny, gdzie możemy zobaczyć jak zaaklimatyzuje się w nowej sytuacji, jaką jest zamieszkanie z rodziną mężczyzny, z którym jest jej mama. Kolejny wątek jest bardzo podobny do serialu: "Plotkara", a mianowicie w internecie pojawia się tajemnicza Secrecy, która prowadzi bloga na temat szkoły, do której chodzi Liv. Wie wszystko o wszystkich. To u niej pojawiają się najnowsze wieści jeśli chodzi o uczniów szkoły. Bardzo mi się podobało, że książka ma wiele wątków. Na końcu wszystko połączyło się w jedną, spójną całość. Wątek ze snami jest bardzo oryginalny. Każdy posiadał swoje drzwi do własnych snów, które były zaprojektowane według jego charakteru i stanu duszy. To było dla mnie genialne. Coś nowego. Świetny pomysł, aż sama sobie teraz wyobrażam jak wyglądałyby moje drzwi. Kolejną rzeczą, która podobała mi się w powieści był styl autorki. Jest taki lekki, a zarazem mądry. Dzięki temu książkę bardzo szybko się czyta. Do końca nie umiem opisać stylu autorki, ponieważ sami musicie się przekonać jaki jest luźny, a zarazem potrafi przemówić do człowieka. Wciąż wydaje mi się, że źle go nazwałam. Nie da się podrobić stylu tej autorki, nigdzie zaszufladkować. Jest to typowa młodzieżówka, a więc pojawiają się wątki, które są w każdej takiej książce, ale nie przeszkadzało mi to. Było to wręcz potrzebne tej powieści. Jednak ten nastoletni klimat był takim tłem do tej najważniejszej kwestii czyli snów. Książka jest luźna i nadaje się idealnie do czytania w wakacje. Jest to coś lekkiego, ale nie banalnego. 

"Niektóre zdania działają na mnie magnetycznie, obojętnie, we śnie czy na jawie. "Właściwie nie powinnam tego mówić" zdecydowanie do takich należało, zajmując drugie miejsce zaraz po "Lepiej trzymaj się od nas z daleka".

Bohaterów jest wielu. Każdy ma swój własny, oryginalny charakter wykreowany przez autorkę. Najbardziej polubiłam Liv i Graysona- jej przyszywanego brata. W tej książce nie ma postaci, która nie byłaby wyrazista. Każdy bohater otrzymuje kilka stron na to, żebyśmy zdążyli się z nim zapoznać. Oczywiście cała historia skupia się na Liv i jej życiu, ale można zdążyć zapoznać się ze wszystkimi bohaterami. W powieści nie ma postaci, która mnie w jakiś sposób irytowała. Według mnie wszyscy bohaterowie byli świetne wykreowani.

 "Statków nie buduje się po to, by stały w porcie."

Powieść pokazuje jak ważne są sny i jak dużo można się przez nie dowiedzieć. Myślę, że każdy z nas chciałby wejść do swojego snu i przeżyć go świadomie, móc zakończyć go w każdym momencie i z niego wyjść. Świetnie byłoby mieć kontrolę nad swoimi snami. Czytając tę książkę uświadomiłam sobie jak ważne są sny. Bywa tak, że nasza świadomość chce nam coś przekazać, coś do czego boimy się przyznać na jawie. 

"- Bo w chwili, gdy cię poznałem, spełniło się moje życzenie.
- Chciałeś poznać kogoś, kto wiezie w walizce śmierdzący ser?"

"Silver. Pierwsza księga snów" jest lekką, przyjemną powieścią. Według mnie okazała się bardzo pomysłowa. Posiada elementy typowej młodzieżówki, ale to nadaje pełni wątku z cudownymi snami. Mnie się bardzo podobała, na pewno nie straciłam czasu. Okazała się świetnym umilaczem tego wakacyjnego czasu. Nie jest jakimiś wybitnym arcydziełem, ale jest warta przeczytania i z całego serca wam ją polecam.

                                  📘📘📘📘📘/📘📘📘📘📘

 

 Nie pisałam tutaj jeszcze tego, ale ostatnio założyłam snapa gadanego także bardzo serdecznie was na niego zapraszam: