W świecie bez zaufania zanika również nadzieja.- czyli trylogia Piątej Fali Ricka Yanceya.

Film na podstawie tej książki zrobił na mnie ogromne wrażenie. Dlatego już od dawna chciałam przeczytać "Piątą falę". Nie wiedziałam, że jest cała trylogia, jednak dwie ostatnie części nie za bardzo przypadły mi do gustu. Według mnie jest to jedna z tych trylogii, w których pierwsza część  jest najlepsza. Mimo wszystko jest to jedyna książka z gatunku scenie-fiction, która mi się spodobała. 

👽👽👽👽👽👽👽👽👽

  

 Po przeczytaniu pierwszej części stwierdzam, że film jest bardzo dobrze zrobiony. Tyle, że w książce jest więcej tych emocji, tego strachu i przeżyć. Podoba mi się to. Film również jest niczego sobie. Niestety z tego co wiem zekranizowana jest tylko jedna część, a szkoda. Oceniając tą całą trylogię najlepszą częścią jest część pierwsza, najgorszą, druga. Jedynie pierwsza część podbiła moje serce. W reszcie działy się jakieś rzeczy, które przyprawiały o dreszczyk emocji, ale pojawiały się zdawkowo. Niestety było ich za mało. Gdyby autor bardziej skupił się na akcji ta cała trylogia byłaby bardzo dobra. Książka też ma w sobie coś melancholicznego, depresyjnego i uczącego. Co jest dla mnie plusem, bo lubię czytać przemyślenia bohaterów, ale co za dużo to niezdrowo. Zdecydowanie w dwóch ostaniach częściach było tego za dużo. 

"Piąta Fala" 

Przemierzająca zgliszcza Ameryki Cassie próbuje uciec od istot, które tylko wyglądają jak ludzie. Zabijają wszystkich, z dnia na dzień zmniejszając garstkę ocalałych. Cassie wie, że pozostać żywą oznacza być samotną. To się zmienia gdy poznaje Evana Walkera. On może być jej ostatnią nadzieją na przetrwanie...albo zagrożeniem.

 "Nawet najbardziej wrażliwa osoba na świecie może się przyzwyczaić do robienia okropnych rzeczy."

Tak jak pisałam pierwsza część jest świetna. Prowadzona jest z perspektywy kilku bohaterów, tych najważniejszych. Polubiłam Cassie, szczególnie dlatego, że podobał mi się jej styl bycia i jej wypowiedzi. To waleczna bohaterka, która zrobi wszystko dla swojej rodziny. Pomysł na całą książkę dla mnie jest świetny. W pierwszej części jesteśmy bombardowani nowymi informacjami i sami chcemy wiedzieć kim są naprawdę ci kosmici. Zawsze myślałam, że książki o kosmitach są naprawdę nudne, a tu proszę, coś osadzonego w naszych realiach. Pomysł z pięcioma falami również jest niesamowity. Naprawdę autor wykazał się dużą wyobraźnią i inteligencją, ponieważ powiązał to wszystko w bardzo rozsądny sposób. Mamy wątek miłosny, ale jak dla mnie jest cudowny. Brakowało mi jednak więcej tego wątku, aczkolwiek nie jest to minus, bo jak tu cieszyć się miłością skoro świat chyli się ku zagładzie? 

"Piąta fala. Bezkresne morze"

Tym, którym udało się przeżyć kolejne fale inwazji Obcych, zrozumieli, że aby przetrwać w nowej rzeczywistości, nikomu nie można ufać. Konflikt dwóch cywilizacji wkracza na nowy poziom. Ocaleć może tylko jedna ze stron. 

"Mogli nas wybić do ostatniego człowieka, ale nie byli i nigdy nie będą w stanie pozbyć się tego, co w nas tkwi."

Ta część dla mnie okazała się najgorsza, jest depresyjna, jakby ciągnięta na siłę. Męczyłam się z nią bardzo długo. Pojawił się też kolejny minus, którym była dla mnie historia opowiedziana z perspektywy zbyt wielu bohaterów. Doszli nowi i to dlatego. Mnie to się w ogóle nie podobało. Bardziej przypasowałby mi ten styl pisania jaki był w pierwszej części. Nadal pojawiają się przemyślenia bohaterów, ale tak naprawdę w tej książce nie dzieje się nic ciekawego. Bohaterowie ukrywają się i zastanawiają co dalej. Pojawia się kilka zaskakujących momentów, ale jest ich zdecydowanie za mało. Wieje nudą na kilometr. Mimo tego, że książka jest słaba to okładka o wiele bardziej mi się podoba niż okładka pierwszej części. Przynajmniej to się udało :) Oczywiście nie chodzi o to, że przy książce chce się spać, ale w akcji nie dzieje się nic ciekawego. 

"Piąta fala. Ostatnia Gwiazda"

Zostały cztery dni. Potem z powierzchni Ziemi zniknie wszelki ślad po człowieku. Ucieczka i ukrywanie się nie mają już sensu. Jedyną szansą dla ludzkości jest podjęcie walki z niebezpiecznym najeźdźcą. 

"-Bo miłość to najniebezpieczniejsza broń na ziemi. Bardziej niestabilna niż uran."

Mówiąc szczerze ta część nie zaczyna się jakoś ciekawie, ale potem już jest coraz lepiej. Podobało mi się to, że gdy wydawało się, że bohater umrze on wcale nie umierał, tylko walczył. Taka nieprzewidywalność była naprawdę dobra w tej książce. Ta część sprawia, że coraz bardziej tracimy zaufanie do wszystkiego w tej książę. Autor umie przelać takie emocje na czytelnika. Jeśli chodzi o finał całej trylogii to było on naprawdę emocjonujący i w sumie byłam bardzo ciekawa jak to się zakończy. Tą część dobrze mi się czytało, jednak to nadal nie było to samo co w pierwszej. 

Ta cała trylogia pokazuje jaką ludzie mają w sobie odwagę i determinacje. Pokazuje, że najważniejsza jest nadzieja, bo bez niej nie da się niczego zdobyć. Ci młodzi ludzie mogli się poddać i czekać na zagładę wiedząc, że nie mają szans z takim przeciwnikiem, a zrobili inaczej. Książka wyraża prawdziwą siłę ludzkiego uporu. Pierwsza część dla mnie jest jak najbardziej fenomenalna, ale dwie ostatnie...już lepiej byłoby gdyby autor całą historię zakończył na pierwszej części. A tak pojawiło się mnóstwo jak dla mnie niepotrzebnych elementów. Dlatego całą trylogię oceniam dość słabo. Jednak to tylko moja opinia, jeśli macie na tę trylogię ochotę nie zrażajcie się tak bardzo moim zdaniem. Miłośnikom scence-fiction jak najbardziej polecam.

                                    📘📘📘/📘📘📘📘📘