"Chłopak z sąsiedztwa" Kasie West

W dzisiejszym poście mam dla was recenzje bardzo przyjemnej lektury pt: " Chłopak z sąsiedztwa" Kasie West. Zapraszam <3

  Tytuł: Chłopak z sąsiedztwa
Autor: Kasie West

   Wydawnictwo: Ferria young

    Liczba stron: 350

Charlie Reynolds jest typową chłopczycą. Bo jak tu być dziewczyną, jeśli się dorasta bez mamy, a za to z trzema starszymi braćmi i honorowym czwartym chłopakiem z sąsiedztwa? Charlie kocha sport.  Gra w kosza, nosi obszarpane dżinsy i ma w głębokim poważaniu flirty i miłostki. Gdy tata Charlie, który jest policjantem odkrywa, że dostała kolejny mandat za przekroczenie prędkości dziewczyna zmuszona jest sama na niego zarobić. Takim oto sposobem trafia do eleganckiego butiku z ubraniami. Na dodatek złe sny, które dręczą Charlie okazują się zwiastunem pewnej rodzinnej tajemnicy. Jej jedynym lekarstwem na problemy są rozmowy przez płot z Bradenem, sąsiadem i przyszywanym starszym bratem. Dziewczyna jest w nim zakochana i za nic w świecie się do tego nie przyzna.

Ta książka była dla mnie oderwaniem od tych psychologicznych powieści, które ostatnio czytałam. Lekka, przyjemna w odbiorze. Nie wniosła do mojego życia niczego wartościowego ani nowego, ale naprawdę przyjemnie się ją czytało. Stęskniłam się trochę takimi schematycznymi opowiadaniami. Książka była przewidywalna, ale urocza. Jest napisany w prosty, niewymuszony sposób. Taki jest właśnie styl Kasie West. To pierwsza książka tej autorki, którą czytałam, ale mam ochotę sięgnąć po inne jej powieści. Powieść czyta się szybko, nie wymusza od nas jakiegoś większego rozumowania. Spodobało mi się wkroczenie do świata dziewczyny, która nie lubiła być dziewczyną. Nigdy nie poznałam takiej typowej chłopczycy i  sama nią nie jestem. Jest to zwykła historia dziewczyny, która przeżywa małą metamorfozę, a po drodze jest czas na miłość i pogodzenie się z losem.  Mimo, że ta książka porusza dość odgrzewane tematy to jakoś mi to nie przeszkadza.  Inne tego typu opowiadania strasznie mnie denerwowały. Ich styl pisania i bohaterowie wcale mi się nie podobały. A tu było na odwrót. Większość z nas, nastolatków, którzy kochają  czytać książki lubi czasem poczytać sobie o zwykłym życiu, bez jakikolwiek przygód i wielkich problemów. Bo takie jest nasze. Przynajmniej moje. Chociaż mam nadzieje, że to się zmieni hhaha. 

Podsumowując polecam książkę tym, którzy mają dość psychologicznych powieści i chcą się od nich oderwać lub mają dość książek fikcyjnych nie opartych na prawdziwym świecie. Bardzo przyjemnie się czytało tę książkę. Nie jest może jakaś głęboka, ale ma w sobie jakiś urok. Historia, w której każdy chciałby uczestniczyć, a przynajmniej ja :) Miła, zabawna historia z happy endem w tle. Książkę oceniam na 4 gwiazdki.

Moja ocena: 

 " Ponieważ to tutaj jest jak sen. Nie musi być prawdziwe. Wydaje się niemal, że unosimy się tuż za granicą świadomości, mogąc mówić wszystko, cokolwiek zechcemy, a rankiem, jak to bywa ze snami, ten stan się powoli rozwiewa.To tak, jakbyś ty spał teraz w swoim łóżku tam na górze, ja zaś w moim, a tę rozmowę toczyła nasza podświadomość."

 

Czytaliście tę książkę?