"Gwiazdy nad Oktober Bend" Glenda Millard

W dzisiejszym poście mam dla was recenzje książki pt: "Gwiazdy nad Oktober Bend" autorki  Glendy Millard. Urzekła mnie jej okładka, ale czy w środku była taka dobra i piękna? Zobaczycie.

Tytuł: Gwiazdy nad Oktober Bend

Autor: Glenda Millard
 Wydawnictwo: Dreams

  Liczba stron: 254

 Data wydania: 5 września 2016

 

 

Alice Nightingale pisze wiersze o swoich wyobrażeniach. Wyobraża sobie, że unosi się w powietrze na skrzydłach splecionych ze słów i piór. Alice pragnie być taka, jak wszystkie nastolatki, mieć takie same szanse jak inne dziewczyny. Jednak tak nie jest. A gdy widzi biegającego chłopca– Manny'ego poznanie go staje się równie ważne, jak pisanie wierszy. Natomiast Manny James biega nocą, próbując uciec od bolesnych wspomnień z przeszłości. Pewnego razu spostrzega Alice na dachu jej domu nad rzeką, wyglądającą olśniewająco. Boi się o nią, boi się, że może spaść. W kieszeni ma wiersz, a jego słowa zna na pamięć. Jest pewny, że to tajemnicza dziewczyna z dachu go napisała. Piękna, przepełniona uczuciem historia o pokonywaniu trudności i traumy z przeszłości, a także o tym, jak od nowa żyć z zaufaniem do ludzi i nadzieją.

 

 

Tej książki trochę nie zrozumiałam. Nie zrozumiałam jej przesłania. Dla mnie była ona trochę okrutna. To co przeżyli Alice i Manny było naprawdę straszne. Zawsze gdy czytam takie historie strasznie żal mi bohaterów. Zdaje sobie z tego sprawę, że to wszystko wymyśliła autorka, ale takie rzeczy się zdarzają. Niestety... Jednak ta książka przytłoczyła mnie rozwojem wydarzeń. Pojawiało się w niej wiele sekretów i niedopowiedzianych słów. Według mnie było tego za dużo. Miałam wrażenie jakby autorka chciała jak najbardziej zniszczyć życie bohaterów. Wydawało mi się jakby zadawała im cios za ciosem, a mimo wszystko oni to udźwignęli. Na początku w ogóle nie mogłam wciągnąć się w tę powieść. Dopiero później zaczęło się coś dziać. Wydaje mi się, że dlatego nie zrozumiałam tej książki, ponieważ była pisana inaczej niż wszystkie powieści, które do tej pory czytałam. W serii "Kroniki Czerwonej Pustyni" Moiry Young też książki były inaczej pisane  niż wszystkie, ponieważ nie posiadała pauz, ale jakoś mogłam się przyzwyczaić. Do stylu pisania tej książki nie mogłam się przyzwyczaić. Rozumiem, że ta dziewczyna była chora i nie umiała za bardzo pisać, ale to w czytaniu mnie rozpraszało. Sama nie wiem dlaczego. Była ona pisana bez wielkich liter i to mi w niej przeszkadzało. Mimo wszystko tę książkę uważam za piękną powieść pokazującą ból i przebaczenie. Alice, Manny i Joey nie obwiniali ludzi, którzy wyrządzili im krzywdę. Przynajmniej ja tego nie czułam czytając tę lekturę. A pod koniec pojawiła się piękna scena przebaczenia i pomocy. O tej książce można dyskutować. Na pewno wiele z was ma inne spostrzeżenia i opinie na temat tej książki. W mojej recenzji pojawiło się minusy. Tę powieść oceniam jako średnią. Nie mogę powiedzieć, że jest zła bo taka nie jest. Jest ona naprawdę piękną powieścią, ale wydaje mi się, że nie jest ona dla mnie. Dlatego oceniam ją 3 gwiazdki na 5. 

 

 Moja ocena:

" Śmierć cię uwalnia, zabiera cię do miejsca, gdzie nie ma bólu. Ani cierpienia, ani żałości."

 

 

" – Jeśli pozwolimy tchórzom powstrzymać nas przed przeżyciem życia tak, jak chcemy pozwalamy im wygrać. Nie pozwolę ci wygrać, Hamish"

 

 " Nie mogę mówić o pewnych słowach, babciu, próbowałam je napisać raz czy dwa, ale przekreśliłam je. Chciałabym móc tak zrobić w prawdziwym życiu. Wykreślić pewne słowa."

 

 

 

 

Co myślicie o tego typu książkach?