"Krucjata" Philippa Gregory

Przyszedł czas na recenzje drugiego tomu Zakonu Ciemności czyli "Krucjaty" Philippy Gregory. Czy spodobał mi się tak jak pierwszy tom?

• Tytuł: Krucjata
• Autor: Philippa Gregory
• Cykl: Zakon Ciemności (tom 2)
• Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
• Liczba stron: 295

• Data wydania: 5 lutego 2014

Porywająca opowieść, w której wielka historia przeplata się z równie wielkim uczuciem.

Z Europy do Ziemi Świętej wyrusza dziecięca krucjata prowadzona przez młodego, charyzmatycznego przywódcę− Johanna. Luca Vero, który jest członkiem tajnego Zakonu Ciemności musi sprawdzić, czy wyprawa ma szansę powodzenia. Zadaniem Vero jest szukanie znaków zwiastujących nadejście końca świata. W dochodzeniu pomaga mu skryba, brat Piotr, przyjaciel Luki Freize oraz dwie odważne, piękne i inteligentne damy− Izolda i Iszrak.

Ta kontynuacja znudziła mnie. Pierwszy tom był naprawdę dobry. Po przeczytaniu opisu z tyłu książki myślałam, że ten też taki będzie, a jednak nie był. Sprawa, którą miał się zajmować Luka naprawdę była interesująca i zadziwiająca, ale trwała ona tylko do połowy książki. Po tej sprawie powieść nudziła mi się niemiłosiernie. Nie mówię, że nie było ciekawych wątków bo były, ale one dłużyły mi się i czułam jakbym czytała tą książkę w nieskończoność. Iszrak dalej udowadnia, że kobiety mają wartość, Izolda nadal jest posłuszna Bogu, brat Piotr wciąż sceptycznie nastawiony do wszystkiego. Relacje pomiędzy bohaterami całkowicie się zmieniły. Tego się nie spodziewałam. Wszystko strasznie się pogmatwało i tylko te splątane relacje między bohaterami zmuszają  mnie do przeczytania trzeciego tomu. Wszystko w tej książce było takie dziwne i niewytłumaczone. Nie lubię takiego czegoś, ponieważ dla mnie lepiej jest gdy wszystko wiąże się w całość. Gdy elementy układanki do siebie pasują. W tej książce nie pasowało do siebie nic. Dialogi w "Krucjacie" były dla mnie jakieś dziecinne w stylu "Wszyscy wolą ją, a mnie nikt" to mnie bardzo zdenerwowało bo kompletnie takie zachowanie nie pasowało do Iszrak. Koniec pisania o minusach, teraz coś o plusach. Powieś ta przepełniona jest całkiem innymi emocjami niż pierwszy tom. Zazdrość, kłamstwa, tajemnice, które niestety nie zostały rozwiązane. Jednak lubię to w książkach Philippy Gregory, że w każdej powieści jest poruszany inny temat, ale przy tym nie odchodzi ona od głównego tematu jakim jest szukanie oznak końca świata. Nigdy nie lubiłam powieści historycznych, a "Odmieniec" i "Krucjata" sprawiły, że polubiłam te klimaty. 

Podsumowując nie za bardzo przypadła mi do gustu ta książka jednak nie straciła ona swojego uroku jaki miał pierwszy tom. Według mnie ten tom był dosyć nudny i myślę, że czytając go zmarnowałam swój czas. Mimo wszystko sięgnę po ostatni tom bo chcę wiedzieć jak ta historia się zakończy. Mam wielką nadzieje, że ostatnia książka z serii będzie o wiele lepsza. Ten tom Zakonu Ciemności oceniam na 3 gwiazdki.

 "Wszyscy zachowujemy się, jakbyśmy mieli żyć wiecznie, a powinniśmy się zachowywać, jakbyśmy mieli umrzeć nazajutrz."

 "Bo wrogiem nie jest człowiek, który wierzy w Boga. Wróg to ignorancja i ludzie, którzy nie wierzą w nic i niczego nie cenią."

 "Wszyscy, których kocham, zostali mi odebrani. Nie mam nikogo. I nigdy nic nie robię, żeby ich ratować. Zamykam się w bezpiecznej celi albo uciekam jak tchórz. Ratuję siebie, własne życie, a potem sobie uświadamiam, że bez nich to życie nie ma wartości."

Co myślicie na temat tej książki?